πραίκεπτον

τὸ, Μ

διαταγή, οδηγία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praeceptum, ουσιαστικοποιημένος τ. τού ουδ. τής μτχ. τού παθ. αορ. τού paecipio «παραγγέλλω, παραινώ»].